Ίσως η ιστορία του Βελγίου να έχει κάτι να κάνει με αυτό. Εξάλλου, αυτό το έδαφος, το οποίο γνωρίζουμε ως Βέλγιο, εισβάλλεται / καταλαμβάνεται από τόσα πολλά σε όλη την ιστορία, δεν είναι περίεργο ότι οι λαοί του αρέσκονται στις παροχές ομοιομορφίας.

Η εκδήλωση γνήσιου ενδιαφέροντος για τη ζωή του υποψήφιου Βελγίου φίλου σας (με τον κατάλληλο τρόπο, χωρίς βλαστούς, φυσικά) μπορεί να την ανοίξει και να σας βάλει σε ένα χώρο μέσα στον κύκλο της! Τώρα, μπορεί να μην το συνειδητοποιήσετε λόγω του αριθμού αιτίας 3.

3. Οι Βέλγοι είναι τόσο δύσκολο να διαβάσουν

Τα πρώτα χρόνια που έζησα στο Βέλγιο ήμουν πολύ μπερδεμένος από τις κοινωνικές μου αλληλεπιδράσεις με τους Βέλγους. Φαίνονται γενικά απαλά, με την περιστασιακή κωμωδία εδώ και εκεί (συνήθως διαμαρτύρονται για κάτι). Σε γενικές γραμμές, ανεξάρτητα από το αν ασχολούμαι με κάποιον από τις Βρυξέλλες, τη Βαλλονία ή τη Φλάνδρα, οι Βέλγοι μου φάνηκαν μάλλον ανυπόφοροι και γενικά κρύοι και απομακρυσμένοι. Μαλακό, ψυχρό και απομακρυσμένο, απογοητευμένο, αλλά με αρκετό πάθος για την περιστασιακή καμαρώνω. Ακούγεται αντιφατικό; Αυτό εννοώ με το δύσκολο να το διαβάσω.

Η συνεργασία με τους Βέλγους μπορεί να είναι αινιγματική. Είτε αγοράζετε είτε όχι αυτό που προτείνετε είναι ένα μυστήριο. Αν είναι, δεν δείχνουν πολύ ενθουσιασμό γι ‘αυτό, σίγουρα!

Όταν πραγματικά το σκέφτεστε και αναλύστε την κατάσταση, οι Βέλγοι είναι πιο ξεπερασμένοι από οτιδήποτε άλλο. Πόσες φορές έχετε ακούσει ποτέ τους Βέλγους να τραγουδούν θορυβώδεις επαίνους για οτιδήποτε ή κανέναν, συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων;

Ορισμένοι (κυρίως Βέλγοι) λένε ότι πρόκειται για μετριοφροσύνη. Άλλοι (επίσης Βέλγοι) λένε ότι οι Βέλγοι υποτιμούν τον εαυτό τους. Όποια και αν είναι, μην εγκαταλείπετε την πρόκληση της αποκρυπτογράφησης, εάν ασχολείστε με έναν φίλο ή έναν εχθρό.

Όπως και με τις περισσότερες σχέσεις, η οικοδόμηση φιλίας με τους Βέλγους απαιτεί χρόνο και προσπάθεια (ίσως λίγο περισσότερο από το να πούμε, νοτιοαμερικανοί), γνήσιο ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση.

Πολλοί διεθνείς δεν προσπαθούν καν, επειδή είναι μόνο εδώ για μια σύντομη περίοδο. Αλλά η δημιουργία νέων φίλων μπορεί να αποτελέσει πρόκληση ακόμη και για ενήλικες Βέλγους. Μερικοί από αυτούς που μίλησα για να πω, οι κοινωνικοί κύκλοι που είχαν από νεαρή ηλικία δεν άλλαξαν τόσο πολύ όσο οι ενήλικες.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι επιδιώκουν τις φιλίες του Βελγίου αξίζει μια δοκιμή. Μερικά από αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά για τους Βέλγους έχουν ένα πολύ θετικό γύρισμα στο τμήμα φιλίας: είναι αληθινά, πιστά και σχεδόν ένας από τους ωραιότερους ανθρώπους που έχετε γνωρίσει ποτέ. ακόμη και αν τα χρονοδιαγράμματα τους επιτρέπουν μόνο να συγκεντρωθούν μία ή δύο φορές το χρόνο!

 Το Βέλγιο είναι ένα ιδιόμορφο μέρος. Αυτοί από εμάς, που έχουν εξερευνηθεί εδώ για λίγο, ξεχνούν πόσο περίεργο μπορεί να φανεί στους νεοφερμένους. Σήμερα, ο συνθέτης μας, η Λόρα, μοιράζεται τις παρατηρήσεις της μετά από ένα χρόνο ζωής στις Βρυξέλλες.

Έπειτα από ένα χρόνο με βάση τις Βρυξέλλες, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να προβληματιστούμε (ειλικρινά) για τη ζωή σε αυτή τη Χαμηλή Χώρα …

1. Ο καιρός είναι διανοητικός.

 Έκανα έξοδο από το Eurostar τον Αύγουστο του 2012 και περπάτησα από το χαστούκι στη μέση του πιο ακραίου (και ίσως μόνο) θερμότητας που είχε ποτέ δει το Βέλγιο. Ήταν τόσο ζεστό που σχεδόν έκλαψα – Ω, εντάξει, ποιος γελάω; – εγώ  δεν  κλαίω, σιωπηλά, σε μια καμπίνα τουαλέτας στο Cafe Belga, με το πρόσωπό μου, πιέζεται η σχετική δροσιά του PVC με επικάλυψη νοβοπάν.

Αλλά στη συνέχεια γρήγορα προς τα εμπρός για τις εβδομάδες του χιονιού? Δεν έβλεπα τα πεζοδρόμια για ένα μήνα. Και η βροχή – ο Θεός, η βροχή. Έχω δει όλα, σε πολλές, πολλές μορφές του και, από την εμπειρία, το απατηλά-δυναμικό ψιλόβροχο είναι το λιγότερο αγαπητό μου. Σήμερα, όπως γράφω, προετοιμαζόμαστε για ένα μπάρμπεκιου. Οι θερμοκρασίες είναι πρακτικά χλιαρές. Αύριο, η πρόβλεψη προβλέπει μια χοντρή πτώση. Πότε θα τελειώσει αυτή η τρέλα;

2. Οι Βέλγοι ΑΓΑΠΟΥΝ τα χαρτιά τους.

 Δεν είναι μυστικό Οι Βέλγοι είναι μια γραφειοκρατική φυλή, με ιδιαίτερη θέση στην καρδιά τους που προορίζεται για σημαντικά κομμάτια χαρτιού, υπογραφές, αστυνομικούς ελέγχους και επίσημα γραμματόσημα. Αλλά δεν είχα πραγματικά  να πάρει  αυτό. Στη συνέχεια είχα μια συνομιλία με τον Admin Assistant X (διατηρώ την ταυτότητά της μόνο επειδή φοβάμαι ότι μπορεί να με εντοπίσει και να τελειώσει), στο αποτρόπαιο υπόγειο της Etterbeek Commune, το οποίο μπορώ να μοιάσω μόνο με το να διασωθεί από κάτι μικρό και άσχημη όπως, ας πούμε, ένα στίγμα.

3. Βελγική μπύρα και σνακ μπαρ είναι ένας θρίαμβος της απλότητας πέρα ​​από την ανησυχία.

Αλλά μετά από μια καταστροφική επίθεση της πολιτικής διοίκησης, υπάρχει πάντα η μπύρα, τα σνακ μπαρ και η συνειδητοποίηση ότι ένα 5% μισό pint και ένα πιάτο από κύβους τυρί, άσπρο σέλινο και μουστάρδα είναι ένα  απολύτως κατάλληλο  βραδινό γεύμα. Υψηλά και χαμηλά.

4. Η δαπάνη για το πότισμα των παντοπωλίων / τα μέσα της εβδομάδας στην ευρωπαϊκή συνοικία.  

Έχετε αγοράσει ποτέ πιπέρι στο Carrefour Express κοντά στο Place Lux; Δεν το συμβουλεύω. Θα σας κοστίσει περίπου 47 ευρώ.

5. Mannkein Pis είναι ίσως ο πιο περίεργος τουριστικός χώρος στη βόρεια Ευρώπη.

Δοκιμή: προσπαθήστε να το εξηγήσετε σε κάποιον που δεν ήταν ποτέ στις Βρυξέλλες.

6. Ότι τίποτα δεν προκαλεί φόβο σε μένα όπως το βλέμμα των επιθεωρητών της STIB να φτάσουν στο μετρό. 

Ακόμη και όταν ξέρω –  ξέρω  – το εισιτήριό μου έχει επικυρωθεί. Είναι ιδέα μου?

7. Οδικές Παρέμες. Μάρτινες ζώνες. Απίστευτα μουστάκια. Παντού. Ολη την ώρα.

 Από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο, περπατήστε κάτω από κάθε κεντρικό δρόμο των Βρυξελλών και πιθανότατα θα συναντήσετε ένα από αυτά. Εάν είστε τυχεροί, ίσως βρείτε τον εαυτό σας μόνο με τους τρεις.

8. Εμφανίζει παράθυρο Bizarre. 

Δημόσια εορτή, πανηγυρικό φεστιβάλ, ό, τι: Οι Βέλγοι καταστηματάρχες φαίνεται να έχουν μεγάλη υπερηφάνεια στη δημιουργία ασυνήθιστων οθονών για να θυμούνται την περίσταση. Πασχαλινά αυγά και κουφώματα. Επέκταση μαλλιών και χνουδωτά κίτρινα κοτόπουλα. Διακοσμημένα με ήλιο σταυρόλεξα και καπέλα Santa. Μία ιδιαιτέρως μεγαλοπρεπή βελγική ιδιαιτερότητα.

9. Μολύβια γκράφιτι .

Είναι παντού. Οι δρομείς των Βρυξελλών πραγματοποίησαν μάλιστα μια περιήγηση μολυβιών των Βρυξελλών με τα 70 μολύβια γκράφιτι σε όλη την πόλη. Μερικοί είναι καυλωμένοι, μερικοί είναι γλυκοί και μερικοί είναι … καλά, περίεργοι. Κοιτάξτε έξω, κοιτάξτε ψηλά και κοιτάξτε πάνω από τις γέφυρες για να προσπαθήσετε να εντοπίσετε τα κρυμμένα.

10. Η απουσία κάθε είδους «Υγείας και Ασφάλειας». 

Ο μπαμπάς μου – ένας άνθρωπος που ασχολήθηκε για όλη του τη ζωή με το σκληρό, φυσικό έργο που με κάνει να ντρέπομαι για τα μαλακά μου χέρια – επισκέφθηκε τις Βρυξέλλες τον περασμένο Σεπτέμβριο. Μελετώντας τη σκηνή, καθώς οι εργάτες έσκαψαν το δρόμο μας, κούνησε το κεφάλι του, μυστικισμένος. «Δεν υπάρχει ούτε ένα κράνος, ούτε προστατευτικά γυαλιά, ούτε προστασία αυτιών»

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ – ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΒΕΛΓΙΟ

Ήταν περίπου αυτή τη φορά, πριν από τρία χρόνια, που ο Andrew και εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρό μας να ζούμε στην Ευρώπη. Κοιτούσαμε για να κάνουμε χαρτιά, να πουλήσουμε το σπίτι και τα υπάρχοντά μας και να βρούμε ένα προσωρινό μέρος για να ζήσουμε στο Άμστερνταμ πριν από την τελική μας κίνηση στο Βέλγιο.

Ο χρόνος μας στο Άμστερνταμ ήταν γεμάτος γραφειοκρατία και επιπλοκές. Υπήρξαν αρκετές φορές που πιστεύαμε ότι θα παραινούσαμε, αλλά τελικά τα πράγματα άρχισαν να έρχονται μαζί. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της σύγχυσης, αφήσαμε πολύ λίγο χρόνο για να βρούμε ένα μόνιμο σπίτι στο Βέλγιο.

Δεν είχαμε καμία ιδέα σε ποια περιοχή θέλαμε να ζήσουμε. Δεν είχαμε νόημα για ποιες ήταν οι διαφορετικές κοινότητες. Στην πραγματικότητα επισκεφθήκαμε μόνο τις Βρυξέλλες για ένα μεγάλο Σαββατοκύριακο, ένα χρόνο πριν μετακομίσουμε εκεί. Αποφασίσαμε να προσλάβουμε έναν εμπειρογνώμονα μετεγκατάστασης για να μας βοηθήσει.

Τότε ήξερα τι θέλαμε: μια μονοκατοικία με μια αρκετά μεγάλη αυλή για τον Άγιο Μπέρναρντ και αρκετό δωμάτιο μέσα στον Andrew, τον εαυτό μου και τις τέσσερις γάτες μας.

Είχαμε ένα Σαββατοκύριακο για να βρούμε το κυνήγι. Ο εμπειρογνώμονας μετεγκατάστασης μας έδειξε έξι σπίτια. Κανένας από αυτούς δεν ταιριάζει ακριβώς στον λογαριασμό. Ως έσχατη λύση μας έδειξε μια σειρά σπιτιών σε ένα μικρό χωριό. Ήταν το καλύτερο από αυτό που είχαμε δει και αποφασίσαμε να το πάρουμε.

Γρήγορα μπροστά δυόμισι χρόνια και εδώ είμαστε, ακόμα στο Everberg. Ενώ εξακολουθούμε να μας αρέσει το σπίτι και η περιοχή που ζούμε, γνωρίζω τώρα ότι δεν θα το επέλεξα εάν είχα τη δυνατότητα να περάσω λίγο χρόνο στο Βέλγιο πριν εγκατασταθώ μόνιμα. Επίσης, αφού ζήσαμε στην Ευρώπη για λίγο, έχουμε ανακαλύψει ότι οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας σε ένα μέρος για να ζήσουμε έχουν αλλάξει.

Από την άφιξή μας, ο Άγιος Μπέρναρντ έχει πεθάνει, αρνούμενος την ανάγκη για τον μεγάλο μας κήπο. Έχουμε επίσης καταλήξει στο συμπέρασμα ότι και οι δύο μισούμε την αυλή. Αν και μου αρέσει να μεγαλώνω τα πράγματα σε γλάστρες στο μπαλκόνι μου, ο πραγματικός μου λουλούδι κήπος παραμελείται σοβαρά.

Διαπιστώσαμε επίσης ότι η καναδική έννοια του χώρου έχει αλλάξει μετά τη ζωή στο Βέλγιο. Για μόλις δύο άτομα, ο επιπλέον χώρος στο σπίτι μας φαίνεται πλέον χαμένος, παρόλο που το μεγαλύτερο, καναδικό σπίτι μας φαινόταν κουρασμένο και μικρό, την εποχή εκείνη.

Αλλά ο μεγαλύτερος λόγος μας να εξετάσουμε τη μετακίνηση είναι να πείσουμε. Επειδή δεν οδηγώ στο Βέλγιο, η ελευθερία μου να έρχομαι και να φύγω έχει περιοριστεί από τη σχεδόν ανύπαρκτη δημόσια συγκοινωνία από το σπίτι μας. Ο Andrew θα ήθελε επίσης την ευελιξία να μην χρειάζεται να οδηγεί παντού, όλη την ώρα.

Έτσι, ως λύση, εξετάζουμε το ενδεχόμενο μετακίνησης στα όρια των πόλεων των Βρυξελλών. Επί του παρόντος, κανείς από εμάς δεν επιθυμεί να ζήσει στο κέντρο της πόλης. Σκεφτόμαστε ότι ένα διαμέρισμα με μεγάλο μπαλκόνι, σε μια από τις έξω κοινότητες, που έχει σταθμό μετρό θα είναι το σημερινό μας ιδανικό.

Αυτή τη φορά όμως το παίρνουμε πολύ αργά. Διερευνούμε τις γειτονιές που μας ενδιαφέρουν – αφιερώνοντας χρόνο για να τις επισκεφτούμε σε διαφορετικές ώρες της ημέρας. Ελέγουμε επίσης τις υπηρεσίες και τα μέσα μαζικής μεταφοράς στις περιοχές αυτές. Πάνω απ ‘όλα, καταρτίζουμε μια λίστα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας σε ένα μελλοντικό σπίτι, με σκοπό να το κολλήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Θεωρώ αστείο ότι αυτή η λίστα διαφέρει τόσο δραστικά από τη λίστα που κάναμε όταν φτάσαμε στο Βέλγιο. Κανείς από εμάς δεν θα είχε διασκεδάσει την ιδέα να ζήσει στις Βρυξέλλες την εποχή εκείνη και μετά την αγορά του πρώτου καναδικού σπιτιού μας, ορκίσαμε ότι κάναμε το διαμέρισμά μας.

Βλέπω όμως τώρα ότι είναι αδύνατο να προβλέψουμε πώς οι συνθήκες, τα γούστα και οι ανάγκες σας μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου. Ίσως αυτή η κίνηση να μην συμβεί, ή ίσως ο τόπος που θα καταλήξουμε θα είναι τελείως διαφορετικός από αυτό που βλέπω τώρα. Προς το παρόν κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά και περιμένω τη σωστή ιδιοκτησία για να πω «Καλωσορίστε στο σπίτι».

Στο παρακάτω βίντεο βρίσκετε ένα βίντεο στο Youtube του φεστιβάλ Tomorrowland Festival στο Βέλγιο. Εάν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά, πηγαίνετε εκεί για ένα πάρτι με την ημερομηνία σας😉